دلم یک دنیا گرفته

از کسی که بود و نیست

از کسی که هست و ارام نمیگیرم

چقدر هوای هوایت را دارم

به رخ کشیدن مردانگیت.فشردن دستانم با همه نفس

حالا...یک من اینجا.یک تو انجا.یک او در اینده ما...و مرزی از پشیمانی بین من و تو

حاصل این مرز...افسردگی من و شاید کمی ناراحتی و ادامه حیات تو

تمام زندگی من... رفتنت تمامم را به تمام زندگی ام سپرد

باقی مانده از من فسیلی از خاطرات تو و جسمی از لمس های تو

باشی نباشی...بودی نبودی

...در همه حال مبحوس دلمی...

تلخ است که لبریز حقایق شده است

زرد است که با درد موافق شده است

عاشق نشدی وگرنه میفهمیدی

پاییز بهاریست که عاشق شده است